Ga toch tango dansen

Als je over de man-vrouw polariteit wil leren, probeer eens tango. Je komt alles tegen.
Misschien bevalt het, misschien bevalt de dans niet maar je leert in ieder geval een hoop, zowel over vrouwen als over jezelf.
Je leert vooral veel als je het lef hebt met veel verschillende vrouwen te dansen. Als je steeds met je eigen partner danst hou je het nog relatief veilig. Maar als man moet je het onbekende in kaart brengen dus je leert het meest als je ook andere vrouwen ten dans vraagt.

Mannen leiden

Als man leidt je bij het tango dansen (ja vrouwen leiden ook wel, daar kom ik straks op).
Meestal neem jij initiatief en vraag je de vrouw. Als je verstandig bent heb je van te voren gepeild of er een interesse is van haar kant maar zeker weten of het klikt zul je pas weten als je met haar danst. Haar vragen is je eerste stap het onbekende in met het risico van afwijzing.

Oké, ze zegt ja (of iets wat in de buurt komt daarvan) en je gaat dansen. Je neemt haar in je armen en dan pas voel je hoe ze is. Misschien voel je controle bij haar, of angst of komt ze te dichtbij naar jouw zin of is het juist helemaal prettig. (En zij voelt jouw ook, ook hoe je ruikt bijv.)

Je leidt een eerste pas en dan zul je er bewust van moeten zijn hoe (met welke pas) ze antwoordt: dat kan de pas zijn die je wil maar ook iets net of helemaal anders. Je moet dus ontvankelijk zijn voor waar ze is – ik noem dat ‘volgen’- dan pas kun je een volgende stap leiden. Enzovoort.

Leiden is ook volgen

Leiden is dus eigenlijk een opeenvolging van leiden > volgen, leiden > volgen. Wat je van buiten doet – jij leidt, zij volgt – doe je zelf als leider ook van binnen.
En zo moet je ook receptief zijn ten opzichte van de muziek (die is eigenlijk leidend) en t.o.v. de omgeving: je manoeuvreert in een vaak drukke zaal met veel andere paren.

Tegelijk kun je niet aarzelend of onzeker zijn. Dat creëert verwarring en de vrouw met wie je danst weet dan niet waar ze aan toe is. Je leiding moet duidelijk zijn en je moet haar ‘meenemen’, dan voelt ze zich veilig als volger en dat is essentieel. Zij zit immers volledig in het onbekende en moet zich helemaal overgeven aan jouw leiding.
Pas als ze zich veilig voelt kan zij op de best mogelijke manier antwoord geven op wat jij inzet. Zo kan een prachtige dans ontstaan, een unieke creatie van 2 mensen. En dat geldt voor alles in een relatie tussen man en vrouw.

Dat leiden gaat vanzelf, meestal, als je een ervaren danser bent: de tango dans en de milonga zijn bekend terrein voor je. Je voelt je zeker en durft te improviseren.
Maar wat als je een beginnende tangodanser bent?

Spitsroeden lopen: leer feedback absorberen

Tenzij je heel getalenteerd bent is het spitsroeden lopen, althans dat was het voor mij.
Je kiest uit onervarenheid de verkeerde vrouw om mee te dansen: ze is of veel te goed of ze kan nog niet volgen of ze is gewoon ronduit vervelend.
Of je leidt te slecht, of je bent te dwingend, enz. enz. en ze geeft je feedback, op prettige wijze of op een zeer onprettige.
Of ze neemt de leiding over en gaat moeder spelen.
Of je blijkt een slecht incasseringsvermogen te hebben – dat speelde mij nog wel eens parten – en krijgt ruzie op de dansvloer.
Maar een ding is zeker, je leert een hoop en doet een rijke ervaring op, zelfs als je nooit goed leert dansen.

Als je wel goed leert dansen – ik leerde redelijk goed dansen, afhankelijk aan wie je dat zou vragen – kun je met andere uitdagingen te maken krijgen.
Je kunt bijv. arrogant worden: arrogantie betekent dat je van binnen een minderwaardigheidsgevoel hebt en dat je je danskwaliteiten gebruikt om ‘wat’ te zijn. Compensatie dus. Dat speelde bij mij (en veel anderen in de tango wereld). Goed om te ontdekken, want dan weet je wat je te doen staat. Was ik anders misschien nooit achter gekomen.

Voor mij was goed leren tango dansen ook een manier om met vrouwen in contact te komen. Veel vrouwen houden immers van mannen die kunnen dansen want ze houden zelf vaak van dansen. Goede strategie want ik leerde zo hoe op een goede, positieve manier om te gaan met vrouwen.

Maar leren gaat met vallen en opstaan en ik heb ook wel van mijn ‘macht’ t.o.v. vrouwen misbruik gemaakt. Nu waren ze daar zelf bij – Ik geloof niet zo in slachtofferschap: ‘it takes two to tango’ – maar het is een donkere kant in me waar ik verantwoordelijkheid voor heb moeten leren nemen.
Maar die donkere kant was er altijd al – potentieel – en die zou ik anders nooit hebben leren kennen. En je donkere kant leren kennen en er verantwoordelijkheid voor nemen leidt tot power – persoonlijke macht – die je ten positieve kunt leren aanwenden.

Vrouwen leiden; mannen volgen

Tenslotte, ja, vrouwen kunnen ook leiden in de tango en dat is een goed idee. Vrouwen kunnen überhaupt goed leiden: ze doen het in het gezin t.o.v. kinderen en ze doen het in leidinggevende functies.
In de milonga zie je goed wat de kwaliteiten zijn van vrouwelijk leiderschap: verbinding. Het is zorgvuldig naar degene die geleid wordt en ook naar de rest van de dansers. Maar wat goede mannelijke leiders onderscheidt van goede vrouwelijke is dat mannen meer risico nemen en creatiever zijn: ze brengen het nieuwe. Dat heb ik vrouwelijke leiders niet zien doen.

Het is ook een heel goed idee als man om te leren volgen. Het is om te beginnen een totaal andere ervaring dan zelf leiden om geleid te worden met je ogen dicht. Het is ook een heel prettige ervaring: het is heel fijn om te volgen.
Het leert je ook hoe belangrijk een goede leider is: je zit echt in het onbekende als volger en kun je hem vertrouwen of niet.
Je leert dat je alleen je gevoel hebt om te weten wat je moet doen; je hebt verder niets om je aan vast te houden. Aan je eigen opvattingen heb je niks, dat is alleen maar proberen te controleren en dat staat de flow in de weg.

Je gevoel leren volgen is de enige manier om welk onbekende dan ook in te gaan en dat is wat je als man echt zult moeten leren.